دنیا معلمی دارد که نامش خداوند است

دنیا معلمی دارد که نامش خداوند است و هر روز ،روز اوست؛ و آدمی ،دانش آموزی که هزاران سال است روز معلم را فراموش کرده است... زنگ خورد ناظم صبح آمد سرِ صف توی برنامه ی صبحگاهی رو به خورشید گفت: باز هم دفترِ مشق دیروز خط خورد و کتابِ شبِ پیش را ماه با خوش برد * آی خورشید! روی این آسمان روی تخته سیاه جهان با گچ نور بنویس: زیر این گنبد گِرد و کور و کبود آدمی زاد، هرگز دانش آموز خوبی نبود

برای دسترسی به این مطلب و نظرات آن، کلمه عبور اختصاصی را وارد کنید

مشاهده